“PËR SHPIRTIN DHE JETËN”, PLAKU SOFRONI (08.08.2007)
Во издание на православната периодика „Премин“, излезе од печат книгата „За духот и животот“ на Старец Софрониј на албански јазик
“PËR SHPIRTIN DHE JETËN”, PLAKU SOFRONI
Книгата излегува со благослов на Митрополитот Струмички г. Наум, а по повод 40 години од возобновувањето на автокефалноста на Охридската Архиепископија во лицето на Македонската Православна Црква.
Книгата е издадена со финансиска помош на Министерството за култура на Република Македонија.
59.
Si të shkojmë drejt Zotit? Kur synojmë drejt këtij qëllimi të vetëm gjthçka tjetër bëhet burrim i vuajtjes dhe dhimbjes. Megjithatë e mbartim këtë kryq duke u lutur.
Како да чекориме кон Бога? Кога се стремиме кон оваа единствена цел, сè друго станува извор на страданија и болка. Сепак, го носиме овој крст молчејќи.
60.
Ja paradoksi i jetës kristinane: duke i përzgjedhur vuajtjet e Krishtit për shpëtim të botës, ne jemi më afër Tij dhe jetës së përjetëshme.
60.
Еве го парадоксот на христијанскиот живот: бирајќи ги страданијата Христови заради спасение на светот, ние сме поблизу до Него и до вечниот живот.
61.
Kur do të vendosim ta ndjekim Krishtin çdo ditë e jetës sonë, bëhet ditë e vuajtjeve, e lotëve dhe e dhimbjes. Ndonjëherë lind pyetja: O Zot pse na krijove kështë, pa duhet të kalojmë nëpër kaq vuajtje? Jemi të pafuqishëm të kuptojmë se kjo përvojë e hidhur është rruga e shpëtimit.
61.
Кога ќе решиме да Го следиме Христа, секој ден од нашиот живот, станува ден на страданија, на солзи и на болка. Од време на време се раѓа прашањето: Господи, зошто нè оздаде вака, та мора да поминеме низ толку страданија? Немоќни сме да сфатиме дека овој горчлив опит е патот на спасението.
62.
Ekzistenca e tokës për njeriun është dhembje e pafundme. Pse e durojmë të gjithë këtë? Sepse krijuesi erdhi dhe u vendos midis nesh. Dhe tani e njohim personalisht.
Постоењето на земјата за човека е болка без крај. Зошто го поднесуваме сето ова? Затоа што Создателот дојде и се насели меѓу нас. И сега, Го познаваме лично.
63.
Jemi të krijuar sipas modelit dhe sipas ngjashmërisë së Zotit. Kur e krahasojmë realitetin e jetës sonë të përdithshme me këtë zbulim të Zotit, bëhemi të pashpresë. Përsse është kaq e vështirë të veprojmë këtu dhe tani si të krishterë? Për ne, të cilët dolëm prej asgjëje, çfarë lidhjeje ka midis parëndësisë sonë, kufizimit tonë dhe këtij qëllimi kaq të pafundëm dhe të lartë?
63.
Создадени сме според образ и според подобие Божјо. Кога ја споредуваме стварноста на секојдневниот наш живот со ова Божјо откровение, паѓаме во безнадежност. Зошто е толку тешко да дејствуваме овде и сега како христијани? За нас, кои произлеговме ни од што, каква врска постои помеѓу нашата незначителност, нашата ограниченост, и оваа толку возвишена и бесконечна цел?
64.
Trimëria për shpëtimin herë mund të jetë e lehtë dhe e njohur, ndërsa herë mund të jetë shumë e ngatëruar dhe mbi çdo fuqi njerëzore.
64.
Подвигот за спасението некогаш може да биде многу едноставен и познат, другпат, пак, многу сложен, над секоја човечка сила.
65.
Sigurisht më mirë është të mos bëjmë mëkate. Por, kur pendimi është i zjarrshëm, ai mund të kompensojë çfarë do humbje.
65.
Сигурно е подобро да не направиме грев. Но, кога покајанието е огнено, тоа може да надомести секаква загуба.
66.
Jemi të detyruar ta rruajmë shpirtin e pendimit gjatë gjithë jetës sonë, deri në fund. Pendimi është baza e çdo jete askete shpirtërore. Ndjenja, parandjenja për mëkatin mund të mprehet aq shumë tek ne, kështu që të lindë me të vërtetë pendim i thellë.
66.
Должни сме да го зачуваме духот на покајанието во текот на нашиот цел живот, до кончанието. Покајанието е основа на секој аскетски духовен живот. Чувството, претчувството на гревот може да се заостри толку многу во нас, така што, да роди навистина длабоко покајание.
67.
Mund të qajmë me orë, javë, vite me rradhë, derisa qenia jonë nuk rilind tërësisht prej Fjalës së Krishtit, prej porosive të Tij dhe para së gjithash prej bekimit të Shpirtit të Shenjtë. Kjo metamorfozë e qenies sonë, pas rënies së Adamit, kërkon shumë përpjekje dhe shumë kohë.
67.
Можеме да плачеме часови, недели, години на ред, сè додека нашето битие не се прероди целосно од Словото Христово, од Неговите заповеди и пред сè од благодатта на Светиот Дух. Ова преобразување на нашето битие, по падот Адамов, бара многу усилби и многу време.
